Zaterdag 22 juli

Nog 200 km te gaan

s ochtends vroeg: “We zitten nu 15 km voorbij Leon. Het is vanaf hier nog ongeveer 300 km. Vandaag en morgen krijgen we een hoop bergen net zoals de Roelandspas. Als we 50 km per dag halen, dan zou het mooi zijn.”

s avonds: “Vandaag hebben we een goede beklimming gedaan naar de Iragopas. Van 870 meter naar 1510 meter met een stijging tot 12%! Daarna volgde een fantastische afdaling die lang en steil was en maar liefst 12 km lang.“

Van Ilse en Joris: “Wij zijn nu in Potes. Hier blijven we 4 nachten. We hadden vanmiddag een kleine aanrijding, maar dit was NIET onze schuld. We hebben zelf niks, alleen de auto heeft wat kleine schade, maar die is wel wat gewend!”

Behalve het sms-bericht ook een bericht via de e-mail!

s avonds: “Vanmorgen opgestaan in een heerlijk lekker bed in een Hostal zo´n 10km voorbij de stad Leon. Dat was me nog even een lastige klim om uit Leon te komen en dat met voortrazende auto’s langs ons heen. Vooral de vrachtauto´s hebben een zuigende werking. Ik moest terugdenken aan Willie Kersten toen we met z’n vieren naar de Alpen fietsten en Willie liever niet over de route national wilde rijden vanwege de drukte. Het is ook niet altijd verstandig om dat te doen, maar het leek ons de kortste route naar een camping.

Vanmorgen dus om 9 uur aan het ontbijt voor 2€, inclusief een kop koffie. In een lekker tempo vertrokken we. Na een half uur was het gemiddelde 30,5km/u. Dat moest dus wel vals plat omlaag zijn, alhoewel dat niet zo leek. We kwamen dan ook snel in Astorga aan. Daar staat naast de kathedraal een prachtig voormalig bisschoppelijk paleis van de architect Gaudi. Vanaf Astorga ging het richting de Cruz de Ferro. De gedachte was om alvast een flink stuk van de klim te doen. De eerste helft ging met een stijging tussen de 5 en de 7%. Omdat het zo wel lekker ging besloten we om toch maar verder te fietsen. Toen ging het overigens al met 10% omhoog gedurende 8km. Dat was een hele kluif. Boven op de top staat een geweldig groot kruisbeeld boven op een berg keien. Het gebruik is dat elke pelgrim daar een steentje bij doet. Wij hebben dat niet gedaan. Er stond ook een verkoopstalletje waar ze lekker koele drank verkochten. Daar ging onze voorkeur op dat moment naar uit. Na een kleine afdaling ging de klim nog 2 km door met een stijging van 12%. Dat is met een tandem met onszelf meegerekend van zeker 200kg niet echt een lekker gevoel. Dat Beppie niet een keer geprotesteerd heeft en niet gevraagd heeft om even van de fiets af te gaan mag een wonder heten. De klim naar Roncevalles was heel wat anders gegaan.

Tijdens de beklimming is ons verschillende keren een busje met oudere Spaanse mensen gepasseerd. Die vonden het leuk om telkens naar ons te zwaaien om ons aan te moedigen. Toen we in het 12% stukje zaten bleef het busje even achter ons omdat het niet kon passeren. Even later lukte dat wel. De mensen weer zwaaien en ik met hartkloppingen in mijn keel van vermoeidheid. In de afdaling had het busje al een flinke voorsprong op ons genomen, maar zo’n prooi laat ik niet graag lopen. De afdaling was 12km lang en ging van hoogte 1510 naar 540 meter. Genoeg tijd dus. Beppie vond het een lange en spectaculaire afdaling, het meest spectaculaire wat ze ooit gedaan heeft. Ik durfde echter niet sneller dan 65 km/u af te dalen omdat het zo lang duurt om de snelheid van de tandem terug te brengen om de bochten goed te kunnen nemen zonder zelf angstig te worden. We zijn het busje halfweg dan ook gepasseerd. Onderaan de afdaling stond het Belgische meisje dat we zo af en toe onderweg zien vanaf Tours. We zijn even gestopt om even met haar de belevenis van de afdaling te bepraten. Toen het busje passeerde hebben wij natuurlijk gezwaaid.

In Ponferrada aangekomen zijn we, zoals we dat altijd doen in Spanje, eerst op zoek gegaan naar een supermercado, ofwel een supermarkt. Daar nemen we op het einde van de dag altijd een liter ijs, steeds verschillend en 1,5 liter lekker koel sap. Na een kwartier hebben we dat op en gaan we vervolgens op zoek naar een slaapplaats. Deze keer midden in de stad in een refugio. Toen wij daar inschreven waren er al 170 mensen voor ons. We slapen in stapelbedden. 4 personen op een kamertje. We liggen bij een echtpaar uit Calais. Die zijn vandaar af komen lopen. Dan stelt dat fietsen van ons niet zo veel voor zou je op zo’n moment denken. In de stad Ponferrada hadden de Romeinen hier hun grootste goudmijnen. Zij hadden hier ook een vesting gebouwd. De orde van de Tempeliers heeft hier tussen 1300 en 1500 zijn laatste bastion aangelegd om de pelgrims op de camino te beschermen. We hebben inmiddels al heel wat stempels op onze pelgrimspas verzameld. Met nog 200km te gaan willen we onze kaart nog vol krijgen. Morgen nog een hele kluif voor de boeg. Die kan nog wel eens zwaarder zijn dan die van vandaag, maar dan hebben we voor ons gevoel de echte hobbels geslecht.

Zojuist krijgen we een smsje van Ilse dat de auto buiten haar schuld een deukje heeft opgelopen. De achterbumper en de linkerdeur zijn beschadigd. Ze hebben zelf niets. We kunnen eventueel ook rechtsachter instappen. We hebben ook het gastenboek eens op het gemak door kunnen lezen. Wat leuk om te lezen hoeveel mensen er met ons meeleven. Op 25 juli denken we aan te komen in Santiago. Daar hebben ze op het kerkplein een webcam staan. Misschien is het leuk om die eens te bekijken. Wij zullen om 12 uur s middags op de 26e naar jullie zwaaien. Via google is dat vast wel te vinden. Op de 25e kan ook de marathontraining weer van start gaan. Gerrit zal al wel eens gedacht hebben, traint Leon eigenlijk wel voor de marathon van Amsterdam. Nou Gerrit, dat is me een keertje gelukt. Ik dacht echter ook om elke dag wat meer km te fietsen. Zo zijn we aan het inlopen op ons schema en lig ik maar drie en een halve week stil. Verder gaat het ons steeds beter. Pijnstillers heeft Beppie al geruime tijd niet meer ingenomen. Zadelpijn hebben we in Spanje ook niet meer.

Tot volgend bericht.”

Plaats een comment bij dit nieuwsbericht

Posted by Willy en Mieke on
Geplaatst op 22-07-2006 om 10:51:42

Hey Beppie en Leon,

Fijn om te lezen dat het nu voorspoedig gaat met jullie tocht. Terugkomend uit de hoge pyryneen kunnen wij niets anders dan grote bewondering voor jullie hebben. Eerstens vanwege de hoogteverschillen, maar vooral vanwege de enorme afstand. Wat een doordouwers moeten jullie zijn! Karaktertjes hoor!!!
Veel succes voor de slot-etappes en geniet ook van alles wat jullie meemaken. Wij blijven jullie volgen.
Posted by Ans en Henk on
Geplaatst op 22-07-2006 om 19:26:12

Heel veel succes met het laatste stuk,geniet er ook van.Vanmorgen met Gerrit(60km)1 ronde meegelopen.Het is hier smoor heet,daarom is
de vierdaagse van Ans afgelast.
Groeten Ans en Henk.
Posted by Leon Schelfhout on
Geplaatst op 22-07-2006 om 20:29:13

Jammer, dat de vierdaagse van Ans niet is doorgegaan. Dan heb jij echter wel heerlijk je verjaardag kunnen vieren. Daar had je dan wel tijd voor. Hier is het elke dag ongeveer 35 graden, maar met een briesje tegenwind geeft dat genoeg verkoeling.
Leave a Reply



(Your email will not be publicly displayed.)

Please type the letters and numbers shown in the image.Captcha Code